- Dit artikel verscheen eerst in de Matchday Newsletter van woensdag 12 mei. Schrijf je hier in om als eerste dit soort artikels te ontvangen.
Kemar Lawrence vloog deze week naar Toronto. Na 15 competitiewedstrijden en één bekerwedstrijd voor paars-wit, keert de Jamaicaanse verdediger terug naar de MLS , de competitie die hij verliet om bij Anderlecht aan de slag te gaan. Daarmee is hij dichter bij zijn familie, die hij erg miste in Brussel.
Een vol paspoort
Februari 2020. Kemar Lawrence komt naar Sporting vanuit New York, waar hij speelde met Sacha Kljestan. Later dan verwacht, trouwens. "Mijn paspoort was helemaal vol", lacht hij bij aankomst. "Er was geen enkele pagina meer over om een visum toe te voegen. Vanuit New York moest ik dan ook eerst terug naar Jamaica om alles op een rijtje te zetten. Maar ik ben blij om hier te zijn, om herenigd te worden met mijn vrienden Amir Murillo en Shamar Nicholson (de Jamaicaanse aanvaller van Charleroi, red.)." Kemar koos het nummer 92, zijn geboortejaar.
Taxi, nadien Uber
Taxi was de bijnaam die Kemar's eerste coach hem gaf bij Rae Town FC in Jamaica. "Jamaicaanse taxichauffeurs zijn een beetje gek," legde de verdediger uit toen hij in 2020 in Brussel aankwam. "Ze rijden snel en gevaarlijk. Voor mij is het hetzelfde: ik stoom snel door op mijn flank en mijn tackles zijn zuiver, maar agressief. "
Enkele weken geleden beweerde hij dat Anderlecht hem in een Uber had veranderd. "Bij Anderlecht is het spel anders dan wat ik daarvoor kende. Nu kies ik wanneer ik naar voor ren - als een Uber - om het evenwicht van het team niet te verstoren, want ik ben vooral een verdediger."
Kapitein en rode kaart
Het was precies dit soort tackle die hem een kaart opleverde - een gele die na tussenkomst van de VAR rood werd - tegen Eupen, net toen Kemar de aanvoerdersarmband droeg. "Het is de eerste keer in meer dan 300 wedstrijden dat ik van het veld wordt gestuurd", zei de linksback toen. "In de MLS of in een internationale wedstrijd, zou ik nooit een rode kaart hebben gekregen voor die tackle. Ik had mijn ogen op de bal en je kan zien dat ik de bal speel."
Een doelpunt tegen Standard
"Ik ben erg blij dat ik dat doelpunt heb gemaakt." Kemar's eerste en enige doelpunt voor paars-wit - een afgeketste volley - bracht Anderlecht op een 0-2 voorsprong in Sclessin. Eindstand: 1-3. "Ik heb mijn doelpunt niet gevierd omdat ik gefocust moest blijven. De match was nog niet voorbij."
Zijn vriendschap met Amir Murillo
Kemar had in New York al samen met Amir Murillo gespeeld. Ze zijn vrienden en zeer hecht, zozeer zelfs dat ze hun eigen ritueel hebben bedacht, een soort speciale handdruk. "Ik was blij met de kans die Anderlecht me bood toen ik de transfer maakte. En Amirs aanwezigheid heeft mijn beslissing alleen maar versneld. In New York is er een speciale relatie tussen ons ontstaan. Onze families kennen elkaar. Ik weet dat hij niet kan koken en hij eet het liefst bij mij thuis. Hij is Panamees, ik ben Jamaicaan. We hebben een vergelijkbare achtergrond. Onze persoonlijkheden en opvoeding zijn vergelijkbaar. Dus het was fijn om iemand te hebben die me alles kon uitleggen of met wie ik kon praten als het niet zo goed met me ging."
