Vandaag, dag op dag 42 jaar geleden, wonnen we onze 2de Europabeker. Het was een zonnige dag. De sfeer in Parijs was uitgelaten. De lichtstad kleurde paars en wit. Ook al omdat de tegenstander, Austria Wenen, dezelfde clubkleuren heeft als wij. Net als in Amsterdam een jaar eerder, zakken 25.000 RSC Anderlecht supporters af naar Parijs. Ze beleven een heerlijke avond want onze geliefde ploeg wervelt onder leiding van Gille Van Binst en Robby Rensenbrink.
We spelen onze beste Europese finale ooit. Robby Rensenbrink schildert na een kwartier een vrije trap meesterlijk in de bovenhoek. Via Van Binst, en nog eens Rensenbrink lopen we voor de rust 3-0 uit. Het Prinsenpark davert onder onze gezangen. Gille Van Binst als verdediger omgeschoolde aanvaller mag zijn offensieve impulsen botvieren. Hij zorgt met een tweede goal voor de 4-0 eindwinst.
De 3de Europese finale op rij is de mooiste hoewel coach Raymond Goethals beweert dat we de Europese beker een ronde eerder hadden gewonnen door Hamburg uit te schakelen. Een sterkere tegenstander dan Austria. Tijdens de finale kreeg de afscheidnemende Jean Dockx enkele minuten voor het einde nog een invalbeurt als dank voor bewezen diensten. Hij vervangt de jongste snaak van het elftal: Franky Vercauteren.
Met de Europabeker voor bekerwinnaars op zak wordt een tumultueus seizoen waardig afgewerkt. Enkele weken eerder hadden de fans van Sporting Anderlecht het ontslag van trainer Goethals geëist omdat de ploeg in de competitie de verwachtingen niet had ingelost en op 1 punt van kampioen Club Brugge was gestrand. Eind goed, al goed…
