6 mei is een dubbele feestdag voor al diegenen die van RSC Anderlecht houden. Het is een dag waar we twee keer kampioen werden tegen Club Brugge.
In het seizoen 1985-1986 eindigden Sporting Anderlecht en Club Brugge de reguliere competitie met 52 punten en 22 overwinningen. Testwedstrijden moesten om de titel beslissen. De heenwedstrijd, in het Constant Vanden Stock stadion op 30 april 1986, eindigde op 1-1. Toegegeven, Club had die wedstrijd kunnen winnen. We stelden teleur in een erg brutale soms vuile wedstrijd. Nadat we, dankzij een doelpunt van Franky Vercauteren, op voorsprong waren gekomen, zakten we in de tweede helft helemaal weg. Een ijzersterke Jacky Munaron voorkwam veel erger na de gelijkmaker van Luc Beyens.
Net geen week later, op 6 mei, reisden we af naar Olympiastadion. Nadat Club Brugge 2-0 voor kwam en gewonnen spel leek te hebben, sloegen we toe. Op een moment dat niemand ons nog een kans gaf. De Brugse verdediging zakte als een kaartenhuisje in elkaar. We knokten ons terug in de wedstrijd met doelpunten van René Vandereycken en Stéphane Demol. Die laatste had de opdracht gekregen om Jan Ceulemans uit de match te houden maar hij had zich, tot woede van coach Arie Haan, opgedrongen als spelmaker. We werden kampioen dankzij de zwaarder doorwegende goals op verplaatsing. René Vandereycken speelde de beste 45 minuten uit zijn Anderlechtperiode, maar moest met een rode kaart van het veld, waarop hij het beruchte gebaar met de hand in de borstzak maakte.
Onze 31ste titel werd zwaar bevochten. Een gelijkspel moest volstaan om kampioen te worden. Zoals dat meestal gaat wanneer een wedstrijd onder grote druk staat, was de match zenuwslopend, spannend en gesloten. Een draak van een match. Bovendien leken we lang aan het kortste eind te moeten trekken. Een kwartier voor het einde had Lestienne Club Brugge op voorsprong gebracht. Het publiek begon te morren.Tot de 94ste minuut. Almebäck trok aan woelwater Dieumerci Mbokani in het strafschopgebied. Strafschop besliste ref Boucaut. Hij stond er met zijn neus op. Club Brugge was ziedend en protesteerde heftig. Na een minutenlang tumult stond redder des vaderlands, de verlosser, op. Guillaume Gillet. De Luikenaar nam zijn verantwoordelijkheid en stapte kordaat naar de stip. Hij maakte de penalty koelbloedig af en luidde zo een onvergetelijke feestnacht in. Twee jaar eerder vierden we onze 30ste titel op het veld van blauw-zwart.
